Kerstverhaal 2020 Alice Vellinga

Kerst is bij uitstek het moment waarop je verbindt. Wanneer je  elkaars nabijheid wilt. Waarbij je ook voelt wie je lief is en beseft wie je mist. De periode waarbij je ook blij en dankbaar bent dat er mensen zijn bij wie je kunt zijn in deze periode. Het is het feest van het licht, van de hoop met de geboorte van het kindje Jezus. En daarmee ook de hoop op een nieuw begin. De wens dat er vrede komt, is en blijft.

Een harde lockdown zoals we nu hebben, is dan wel bizar. We hebben in veel opzichten het raarste jaar van ons leven beleefd. Sociale contacten zijn grotendeels afgesneden. We kunnen maar contact hebben met een kleine groep. Voor jongeren is het helemaal moeilijk: juist in deze levensfase heb je zoveel behoefte om mensen te ontmoeten. Om te ontdekken wie je bent en wie bij je past.  Maar alles is anders.  Ik zag de verwarring ook net bij de leerlingen in de aula.

Je bent jezelf voortdurend bewust van het gevaar. Kan ik worden besmet? Kan ik anderen ziek maken? Heb ik geen verkoudheid? Toch is er heel veel wél. Ik weet niet of je dat ook herkent maar ik ervaar ook dat leven in kleine kring ook heel veel voldoening schenkt. En dat het eigenlijk helemaal niet zo erg is om een tijdje allerlei culturele en andere grootschalige evenementen te missen. Ik heb de afgelopen maanden geleerd de kleinere dingen meer te waarderen. En we snakken allemaal naar contact en nabijheid, naar licht. Nooit eerder heb ik zoveel verlichting gezien in de straten, in de tuinen en achter de ramen.

Ik realiseer me ook dat we in sommige opzichten geluk hebben. We hoeven niet bang te zijn dat ons salaris niet binnenkomt, dat is voor de gemiddelde horecaondernemer wel anders.  In elk geval ben ik blij en dankbaar dat ik elke dag met zoveel fijne gemotiveerde collega’s kan samenwerken. En ben ik voortdurend onder de indruk hoe iedereen maar doorgaat, hoe alles uit de kast wordt gehaald om de leerlingen en collega’s te helpen. Dat gaat gewoon door: in vreemde omstandigheden en soms vanuit huis.

We hebben het afgelopen jaar heel ook nog eens veel neergezet. Ik noem een paar wapenfeiten op. We haalden alles uit de kast om nieuwe leerlingen te trekken: open dagen, website, voorlichtingen. En dat lukte! In maart konden we bliksemsnel overschakelen op andere vormen van onderwijs. We hebben ons in de hele lockdown van onze beste kant laten zien. We hebben dat goed gedaan als Vincent, met zijn allen. Ik kijk ook met vreugde en tevredenheid terug op de verbouwing van Salland: hoe daar een metamorfose ontstond in een groot deel van het gebouw. Het nieuwe onderwijsconcept ging zijn tweede jaar in. In Beilen zie je letterlijk een nieuwe school gebouwd worden op het mooie terrein. Er is een nieuw gezamenlijk onderwijsconcept neergezet. Dat onderwijsconcept is actueel en biedt veel kansen aan leerlingen.

Er zijn grote stappen gemaakt met de verbeter opdrachten van de Onderwijsinspectie. Wat een jaar geleden nog bijna onmogelijk leek is  gerealiseerd. De Inspectie heeft ons helemaal doorgelicht : we zijn ondersteboven en binnenstebuiten onderzocht. Ze zijn naar alle locaties geweest en hebben met vele mensen gesproken. Er zijn onvoorstelbaar veel gegevens aangeleverd. Uiteindelijk heeft ze geoordeeld dat we een voldoende hebben- het concept rapport geeft het zwart op wit. Ook dat is een prachtig voorbeeld van een gezamenlijke prestatie die niet gering is en waar we echt trots op mogen zijn. Ik heb ervaren dat we steeds meer één school worden, met drie ijzersterke gezichten: Lariks, Salland en CSG Beilen/Volta. Een school waar het persoonlijke een gezicht krijgt. Waar je mag zijn wie je bent en je weet dat je gezien wordt. De posters die op alle locaties hangen zijn daar een voorbeeld van. Dat persoonlijke gezicht past bij ons en daar kunnen we trots op zijn. Komend jaar zullen we vaker stilstaan bij wat ons bindt. En gaan we door met vernieuwing. Maar dat is voor het nieuwe jaar.

We vieren nu eerst kerst. Kerst is het feest van het licht, de vrede, van het geloof in een nieuw begin. Het filmpje van Bert Altena laat dat zien. Hij is lid van onze Raad van advies. Velen kennen hem ook vanuit zijn andere rol: als predikant, waaronder stadspredikant in Assen.   

Hierna een filmpje met heel veel collega’s over hun beleving bij kerst. En dan mag iedereen aan de slag met de kerstquiz. Ik ben daar razend benieuwd naar, het is mijn eerste digitale keer. Ik sluit af met het volgende gedicht, van Hein Stufkens uit “Geef het licht eens door”:

Niets is van mij

Alles gekregen

Enkel reden om dankbaar te zijn

Het licht en het leven,

De vreugde, de pijn,

Om niet gegeven;

Het brood en de wijn,

De dood en de liefde,

Honing, azijn,

Alles gekregen,

Enkel reden om dankbaar te zijn

 

Beste mensen, succes met de laatste loodjes een heel fijn kerstfeest en gelukkig en gezond nieuwjaar gewenst.

 

Alice Vellinga