“Doe iets nieuws”, zei ik bij een praatje aan het eind van vorig schooljaar, als aanmoediging. “Onderneem gewoon elk jaar iets wat je nog nooit eerder gedaan hebt, het maakt niet uit of dat zakelijk of privé is.” Mijn overtuiging is dat, als je elk jaar iets nieuws doet, je blijft leren en bijblijft in deze interessante wereld. Dan moet ik dat natuurlijk zelf ook doen, bedacht ik me later en dan moet ik dat ook laten zien. In elk geval heb ik vorige week iets gedaan wat ik nog niet eerder had gedaan: ik heb meegewerkt aan een podcast. De uitnodiging vond ik direct leuk. Sinds begin dit jaar luister ik regelmatig naar podcasts. Het onderwerp van de podcast waaraan ik meewerkte zal misschien voor de doorsnee luisteraar niet heel interessant zijn (samenwerken tussen scholen en de rol van de Raden van Toezicht). Maar het was wel erg leuk om te doen en hopelijk is dat te horen als de podcast af is.
Wat had ik me verheugd op de gezamenlijke studiedag die we in De Nieuwe Kolk zouden houden. Het werd tóch weer een online bijeenkomst. Mede dankzij de voortvarendheid van onze ICT-mensen, maar vooral ook door de wervelende bijdrage van onze gast Pedro de Bruyckere werd het toch een interessante studiedag. Ik was vooral onder de indruk van hoe hij vanuit de losse pols allerlei vragen wist te beantwoorden met een verwijzing naar de diverse wetenschappelijke onderzoeken.
Mijn inleiding zelf was wat persoonlijker van aard, ik vertelde over verschillende momenten als leiding-gevende met leermomenten. Het was vreemd om dit verhaal aan een laptop te vertellen, zonder dat je kon zien hoe mensen reageerden op dit verhaal. Toch vond ik het ‘niet vertellen en maar een wat algemene inleiding houden’ een slechtere keuze. Als we van leerlingen vragen zichzelf te presenteren, bijvoorbeeld tijdens het MEP, dan mag je dat toch ook van mij verwachten?
Nieuw was een reflectieboekje, dat speciaal voor en door collega’s is gemaakt. De reacties waren wisselend: van heel enthousiast tot uitgesproken negatief. Vanzelfsprekend is het gebruik van dit boekje geheel vrijwillig. Zelf vond ik het een prachtig verzorgd boekje wat ik zeker ga gebruiken.
Ook mooi om mee te maken was meelopen van een (kleine) dag op Volta. Ga er maar aan staan: een nieuw onderwijsconcept, een nieuw team, gedeeltelijk nieuwe leidinggevenden en de gebouwen met elkaar delen. Maar het liep wel. Ik vond het verhelderend om de dagstart mee te maken en het aanbod van flexlessen aan het eind van de dag te zien. Alles moet uiteraard nog wennen, toch was ik enthousiast over het plannen, het bewust nadenken over wat je gaat leren en van de lessen die ik bijwoonde. Lessen waar ook nog ruimte is voor adaptieve directe instructie (voor de kenners). Ook woonde ik een “leesflex” bij, middenin het onderwijsprogramma. En wat doe je dan? Nou… lezen dus, met zijn allen. Als enige van de klas had ik geen boek bij me, maar gelukkig mocht ik vanaf mijn laptop lezen (bij hoge uitzondering!). Want lezen in de leesflex gebeurt via een boek of e-reader.
Om door te gaan met lezen: omdat dit het jaar van het lezen en taalbeleid is, heb ik beloofd elke keer een boek te noemen dat ik heb gelezen. Vorige keer was het wat zware kost, deze is meer onderhoudend. Ik las “Wild”, een vertaalde roman van Cheryl Strayed. Het leest makkelijk weg, maar het is vooral een ontroerend en pakkend verhaal van een jonge vrouw, die besluit in haar eentje een 1700 kilometer lange voettocht te maken door Verenigde Staten, op een cruciaal moment in haar leven. De eerlijke en kwetsbare manier hoe zij haar verhaal doet raakte me en juist daardoor is het een krachtig boek.
Alice