Soms is er te veel nieuws. De spanningen rond Oekraïne, de Olympische spelen, corona in een nieuwe fase en natuurlijk alle berichten rondom “the Voice”. Ik moet kiezen, of het blog veel langer maken. Ook de online open dagen van Lariks en Salland worden deze week georganiseerd. Deze dagen zijn  mooi voorbereid, ik kijk ernaar uit! Bij het verschijnen van dit blog heeft de open dag op Salland al plaatsgevonden. Er waren in elk geval veel aanmeldingen in Assen, zag ik.

Het coronabeleid gaat heen en weer. Het is koffiedik kijken hoe we er over vier weken voor staan, dus ik waag me daar zeker niet aan. Diverse bijeenkomsten kunnen weer fysiek en dat vind ik wel heel fijn. En uiteraard is het heel prettig voor de vele ondernemers dat zij hun bedrijven weer kunnen openstellen. Voor leerlingen is het wel het derde onrustige schooljaar op een rij. Deze week waren er weer veel groepen thuis vanwege besmettingen.

Niet te missen ook, deze week, is de onrust rond het televisieprogramma The Voice. Ik denk dat vrijwel iedereen er wel over heeft gesproken. Wij thuis, in elk geval wel. Hoe kan het dat in 2022 het nog steeds niet veilig is in onze samenleving? Wat me opvalt is dat het verhitte standpunten oplevert. Een oordeel is gemakkelijk geveld: “Hoe kun je zo dom zijn?”. Ik herinner me mijn eigen jonge jaren, waarin ik af en toe in ongemakkelijke situaties kwam. Uit ervaring weet ik dat je je alleen uitspreekt als je héél zelfverzekerd bent, of als de omgeving héél veilig is. Je bent namelijk erg bang voor een negatief oordeel. Of je twijfelt, of je het wel goed hebt begrepen. Ongewenst gedrag bespreekbaar maken is ongelooflijk ingewikkeld als het jezelf betreft. Het helpt als je dan weet bij wie je moet zijn. Het helpt ook als anderen zich uitspreken als ze bijzonder gedrag zien. Dan voel je je gesteund. Ik weet zeker dat iedereen op Vincent wil dat we een veilige school zijn. En ik denk dat we dat ook zijn. Toch kunnen er altijd dingen gebeuren waardoor iemand zich ongemakkelijk voelt, ook al is het misschien niet zo bedoeld. Je kunt je uitspreken en je kunt een vertrouwenspersoon opzoeken. Je kunt ook onze externe vertrouwenspersoon opzoeken. Je wordt gehoord en serieus genomen. En dit geldt voor iedereen: jongens en meisjes, mannen en vrouwen of hoe je jezelf ook definieert. We werken aan een fijne en veilige school met geweldige collega’s, maar ook bij ons kan er iets gebeuren of kun je, zonder dat je het in de gaten hebt, een ander in de problemen brengen. Er iets aan doen, hoort ook bij Vincent.

In het jaar van taal en lezen noem ik iedere keer een boek dat ik gelezen heb. Deze keer breng ik het boek van Kelli van der Waals onder de aandacht: Picture Perfect- Het publieke leven van de smartphone-generatie. Zij is columniste o.a. van Trouw en de Volkskrant. Ik woonde een workshop  van haar bij. Ze beschrijft het online leven van pubers. Jongeren, en dan vooral meisjes, laten zich sterk leiden door influencers en posten regelmatig perfecte plaatjes van zichzelf, waarbij het doel is zoveel mogelijk “likes” te krijgen. Influencers die een ideaalbeeld neerzetten, soms na vele lichaams-corrigerende operaties en gebruik van photoshop. Vrolijk word je er niet van. In het boek worden vooral de negatieve kanten van het social media gebruik van jongeren belicht. Zo is er de voortdu-rende druk om te voldoen aan een ideaalbeeld en worden spontaan opgenomen filmpjes massaal gedeeld. Een onschuldig tienerfilmpje wordt soms anders uitgelegd dan het bedoeld is. En dat is jammer, want internet vergeet niet. Ik ben nog steeds geneigd goede kanten van social media te zien. Er is meer en aanvullend contact. De keerzijde is er ook. Voor wie meer wil weten over deze wereld, is het boek een aanrader. Je leest het vlot uit en uiteraard kun je het van me lenen. Stuur me even een berichtje als je dit boek ook wilt lezen.