Vincent blogt november
Terwijl ik weer eens door de Oase blader, zie ik zoveel mooie voorbeelden van dagopeningen en actualiteit. Mijn blik rust op het onderwerp “groeien”. Dat spreekt me aan. Ik hou van groei en ontwikkeling. Tegelijkertijd realiseer ik me dat groei ook misschien wel iets is wat we juist minder nodig hebben komende tijd. Het is heerlijk om een rondje te joggen onder de prachtige bomen met herfsttooi. Maar goed is het natuurlijk niet: ik kan me niet herinneren dat ik ooit tegen eind november zoveel bomen in het blad heb gezien. Wat doe ik er nu zelf aan en wat is mijn bijdrage? Geen vlees meer eten was voor mij geen moeilijke beslissing. Maar wat doe ik nu echt? Het is lastig een stap terug te doen, maar onontkoombaar, willen we de planeet bewoonbaar houden. Een plaatje wat me een spiegel voorhield is de cartoon van Jip van der Toorn uit De Volkskrant. Ze won er de Inktspotprijs mee, welverdiend wat mij betreft.
Deze keer sta ik stil bij onze opleidingsschool Noordermarke (in oprichting). Je weet vast dat we tegenwoordig niet alleen studenten bij ons stage laten lopen, maar dat we tegenwoordig samen opleiden. Dat houdt in dat we met hogescholen (en binnenkort ook met de universiteit) samen het curriculum ontwikkelen en samen het opleidingsprogramma realiseren. Werkplekbegeleider, schoolopleider en instituutsbegeleider werken nauw samen en staan om de student. Dat zorgt voor beter onderwijs en voor een betere overgang van leren naar de praktijk. De lerarenopleiding is daardoor aantrekkelijker en dat is belangrijk: er zijn meer leraren nodig! Het zorgt er hopelijk ook voor dat startende docenten niet hoeven af te haken zoals nu te vaak gebeurt. Maar het betekent ook dat we van studenten en de opleiding weer kunnen leren en nieuwe inzichten de school inbrengen. Het curriculum kent drie pijlers: Nieuwsgierigheid, Beweging en Samenspel. Kijk gerust eens op de website of vraag het je opleider in de school.
Een laatste inhoudelijk thema vormen de zorgen over de energiecrisis en de armoede die er bij sommige gezinnen is. Ik verwacht dat dat de komende tijd sterker zichtbaar wordt. Van velen krijg ik daarover signalen. Met de bestuurders van het VO voerden we een gesprek met de wethouders onderwijs en armoedebestrijding van de gemeente Assen. Gemakkelijk zijn oplossingen niet, maar we kunnen wel meer doen. Ik zie trouwens veel bewustzijn op school. Zo zijn er verschillende goede doelen acties op de locaties, bijvoorbeeld om kinderen ook mooie feestdagen te geven. Hulde aan die initiatieven! Heb je ideeën wat zou kunnen helpen, aarzel dan niet om me dat te vertellen of mailen.
Dit keer het boek “Brieven uit Genua” van Ilja Leonard Pfeijffer. Een flinke verzameling brieven die allemaal op zich kunstwerkjes zijn en mooi geschreven zijn. Toch kostte het me wat moeite om het boek helemaal uit te lezen. Ergens raakte ik geïrriteerd door de ijdele, wel heel erudiete schrijfstijl van de schrijver. Hoe kan iemand vol trots vertellen dat hij dagelijks 15 cocktails drinkt en zijn poepgedrag uitgebreid beschrijven? Pas op twee/derde van het boek begreep ik (oké, wat traag misschien) dat de schrijver zichzelf op de hak neemt en zichzelf werkelijk durft te beschrijven zoals hij is. En dan ben je blij voor de schrijver als hij uiteindelijk zwaar verliefd wordt- als lezer heb je allang de eenzaamheid van zijn leven gezien. Dat is toch mooi ook een Vincent waarde: je bent goed zoals je bent en we hebben elkaar nodig!
Alice
