Vincent blogt februari

Wat een mooie energie geven de open dagen toch altijd. Van tevoren voel je een gezonde spanning, maar op de dag zelf valt alles op zijn plaats en laten de scholen zich van hun beste kant zien. Zo ook dit jaar; het was op alle plekken druk. Hulde aan alle collega’s. Gaf “Dry January” mij ook extra energie? Als ik dit schrijf is het net februari. Het is voor ons thuis een vaste traditie om mee te doen (de studerende zonen tel ik niet mee). Hoewel ik mezelf als zeer matige drinker beschouw, merk ik toch dat ik deze maand net iets lekkerder slaap en lijkt het hardlopen net iets makkelijker gaan. Ik ben benieuwd of meer collega’s hebben meegedaan aan “Ik pas”, wat zijn jouw ervaringen?

De afgelopen tijd heb ik een ronde gemaakt langs onze locaties om informatie te geven aan collega’s over de bestuurlijke fusie. De opkomst was wisselend, maar het leidde op elke plek tot een boeiend en mooi gesprek. Binnenkort komen we terug op verschillende vragen die zijn gesteld (met antwoorden uiteraard). We plaatsen dan ook de praatplaat online. We voeren op dit moment vele gesprekken over de voorbereiding op de bestuurlijke fusie. Zo kwam onder andere een groot deel van de gemeenteraad van Assen op bezoek bij onze beide scholen. Ze bezochten de locaties Salland en Quintus. Ook de burgemeester en wethouder onderwijs en ambtenaren kwamen mee met dit bezoek. Ik vond het een goede bijeenkomst. De leden van de raad waren bijzonder geïnteresseerd in ons onderwijs en gingen zichtbaar geïnspireerd weg. Het was trouwens ook de maand van rondlei-dingen. Onze raad van advies bezocht Volta. Ook een flinke delegatie van een andere VO- school die bezig is met nieuwbouw kwam een kijkje nemen in ons mooie schoolgebouw in Beilen. Dan zie je het gebouw weer door de ogen van een ander- het is gewoon een heel erg mooi en fijn schoolgebouw, dat perfect past bij de school die we willen zijn in Midden-Drenthe.

Een leerzame activiteit afgelopen maand was een collegiale visitatie die ik mocht uitvoeren bij een ander bestuur. Op basis van documenten en gesprekken licht je het bestuurlijk leiderschap door. Dat doe je met een team afkomstig uit verschillende plekken in Nederland, je gebruikt een methodiek van de VO-raad. Het is heel leerzaam voor de bestuurder- maar ook voor jezelf. Opvallend hoeveel je leert van een scholengemeenschap in een korte periode. Het was mijn derde doorlichting en deze keer vond ik het ook interessant vanwege de bestuurlijke fusie die bij dat bestuur net achter de rug was. Welke lessen kunnen wij daaruit trekken? Met inspiratie kwam ik terug. Nu mag ik ook mijn eigen visitatie gaan voorbereiden.

Zoals je weet bespreek ik elke keer een boek. Ik neem je graag mee in “Hoe ik talent voor het leven kreeg” van Rodaan al Galidi. Het is, vind ik, op een prettige manier geschreven. Dat is opvallend voor iemand die aangeeft dat hij nauwelijks Nederlandse les heeft gehad. De plaatselijke bibliotheek vormde zo’n beetje zijn redding- naast het mooie Russische meisje dat ook verbleef in de opvang. Hij beschrijft het leven in een opvangcentrum voor asielzoekers. Wat me bijblijft aan het boek is het eindeloze wachten. De verveling. Het is schrijnend hoe talent wordt verspild terwijl de bewoners gedwongen zijn tot niets doen. Op dit moment is de situatie rond vluchtelingen actueler dan ooit. We zijn er als Europa niet in geslaagd om tot een goed systeem te komen en mensen snel op een eerlijke manier uitsluitsel te geven over hun aanvraag. Na dit boek was ik een illusie armer over rechtvaardigheid. Ik ben wel blij dat ik het gelezen heb, ook dit is Nederland.

Ik wens je een fijn weekend toe en of je nu wel of niet dry January afsluit met water, bier of welk drankje dan ook: proost!


Alice