Blog Alice juni 2020

Het is bijna voorbij. Het schooljaar? Ja dat ook, maar ik bedoel hier de extreme coronamaatregelen. Tenzij er een nieuwe uitbraak komt natuurlijk… Vanaf 12 maart werken we intensief onder het juk van het levensbedreigende virus. Een virus, dat het noorden gelukkig redelijk heeft gespaard. Ik hoop dat dit ook geldt voor jouw directe omgeving. Zelf ken ik toch nog wel wat coronapatiënten. Ze kunnen het gelukkig navertellen. Extreem was het en is het, voor de samenleving en voor onze school. Van gespreide pauzes naar het volledig sluiten van de scholen en naar het in enkele dagen omschakelen naar volledig online -onderwijs. Daarna ging, voorzichtig, de school open voor sommige leerlingen. Toen volgden het afnemen van schoolexamens en het anderhalvemeteronderwijs. Met grote precisie richtten we looproutes in en moesten we over alles nadenken. Voor het onderwijs zelf werd het ook anders. Gemengde vormen kondigden zich aan: onderwijs op afstand, in de klas, thuis leren, coachen, streamen, vragenuurtjes en carrouselplanning. Er werd vooruitgewerkt en vooruitgedacht: hoe zetten we dit na de zomervakantie door?

Terwijl ik dit schrijf wachten we nog op de officiële persconferentie en de formele voorschriften en begint de (eerste?) hittegolf net. Maar we gaan er al helemaal van uit: volwassenen houden anderhalve meter afstand, alle leerlingen gaan weer naar school. En dan heb ik het niet eens over de enorme impact die de maatregelen hebben op ons privéleven, op onze contacten, onze ouders, studieplannen, reizen en wat dan ook. Of iets als de inname van boeken, hoe doe je dat? 2020 wordt een jaar om nooit meer te vergeten. Aanstaande vrijdagmiddag gaan we evalueren als crisisteam. Wat hebben we geleerd? Waar zijn we trots op, wat had beter gekund? We hebben intensief samengewerkt en dat was een mooie en bijzondere ervaring. En met een mooi resultaat. Er zijn onderwijsachterstanden, maar ik denk dat het erger had gekund (vrij naar het Drents gezegde) mede dankzij alle inspanningen. Het onderwijs is doorgegaan, ook dankzij jouw inzet. De komende tijd krijgen vele leerlingen hun diploma en dat is een feest waard.

We gaan het crisisteam evalueren op een moment dat er iets anders had moeten plaatsvinden: de vrijdagmiddag voor de TT. In een eerdere baan was dat een bijzonder moment: midden in de festiviteiten met alle risico’s van het jaarlijkse motorsportfestijn. Nu is het stil rond het circuit, de wegen en de stad en ook dat voelt gek.

Maar er is meer. Al eerder schreef ik: bijna alles gaat bij ons gewoon door. Dat zie je terug in deze week, want wat speelt er nog meer? In elk geval het slaan van de eerste paal van de nieuwbouw in Beilen.

Ik ben er trots op dat we, samen met de collega’s van het Dr. Nassau College en de gemeente Midden-Drenthe, deze prachtige school gaan realiseren. En wat ook erg leuk is om te doen: plaatsnemen in de jury om de naam van de nieuwe school te kiezen.  De naam is nog niet bekend. Wel bekend is dat we de brugklasleerlingen van beide scholen al dit jaar sámen laten starten in de Leliestraat, voor ons geen onbekende locatie. Het gebouw krijgt nog een opfrisbeurt voor het nieuwe schooljaar start.

Bijna (maar niet) alles gaat gewoon door gaf ik al aan. Veel geplande uitjes, reizen en excursies zijn uitgesteld en we gaan nog kijken of dat later kan plaatsvinden. Ook merk ik dat er door de leden van het kernteam gewerkt wordt aan de houtskoolschets, maar dat is toch lastiger op afstand. We gaan na de zomer kijken hoe we dit proces kunnen versnellen. Ik wens je sterkte met de laatste loodjes van dit schooljaar. Nog even en dan genieten we van onze welverdiende vakantie.

Alice