Stormachtig waaien we de vakantie in. Bij de buren was de Dixie, die in hun voortuin staat, omgewaaid zag ik. Maar dit wordt een vakantie met goed nieuws: ‘er komen versoepelingen aan’. Dat is fijn, omdat het virus (nu) kennelijk minder gevaarlijk is. Maar het is ook om een andere reden fijn: het betekent dat onze docenten het onderwijs weer kunnen geven zoals zij dat het liefste doen, nabij en contactgericht! De afgelopen jaren is er heel weinig aandacht geweest voor de persoonlijke vorming en het samen ‘doen’ in het onderwijs. En natuurlijk ook in de hele situatie daaromheen. Dat heeft effect gehad op leerlingen. Ik hoor veel verhalen over leerlingen die moeilijk tot werken komen, verlies van zingeving hebben en soms last van depressie hebben. Behalve het opdoen van kennis, heeft een school ook een ontwikkelende functie en die viel deels weg de afgelopen tijd. Dat heeft uiteraard weer effect op al het onderwijs.
Het is fijn dat er een Nationaal
Programma Onderwijs is, maar vanwege dezelfde reden (en een lerarentekort dat
zichtbaar wordt) heeft dit programma nog onvoldoende zijn werk kunnen doen.
Vorige week mocht ik aanschuiven bij een panelgesprek met onze nieuwe minister:
Dennis Wiersma. Daar was een aantal andere bestuurders uit het primair en het
voortgezet onderwijs aanwezig. Opvallend is dat alle bestuurders hetzelfde
signaleren. Wat doen we als het virus weer oplaait?
‘Geef ruimte aan scholen voor maatwerk en verleng het programma’, was duidelijk
het pleidooi.
De afstand die we moeten houden en alles wat nog niet mag, het blijft een lastige zaak. Daarom grepen we een idee van Karin Kingma met beide handen aan. Ze vroeg ons: ‘Wat doen we eigenlijk met Valentijn?’ Ik heb de indruk dat vele leerlingen en collega’s blij waren met de koek in de vorm van een hart.
In mijn vorige blog schreef ik over The Voice. Nog steeds merk ik dat dit een gesprek is bij de boterhammen op alle locaties: elke dag komt er wel een nieuwe situatie naar buiten. We hopen heel erg dat onze school de fijne en veilige plek is waar je kunt zijn wie je bent. Toch kunnen we niet uitsluiten dat er bij ons in de school ooit iets binnensluipt wat niet OK is. Om die reden hebben we besloten de vertrouwenspersonen op elke school duidelijker een plek te geven. Daarover later meer. Mocht je zelf tegen iets aanlopen: maak het alsjeblieft bespreekbaar. Dat mag bij de vertrouwens-persoon of je leidinggevende, maar we hebben ook een externe vertrouwenspersoon. Als je ziet dat iemand zich niet prettig voelt, kun je uiteraard altijd vragen stellen. Het kan net de drempel verlagen om er wél iets van te zeggen. Ik weet uit ervaring dat het bespreekbaar maken van ongewenst gedrag lastig is.
Vorige week organiseerde de gemeente Assen een conferentie over laaggeletterdheid. Zoals jullie weten is taalbeleid een prioriteit dit jaar en daarom noem ik iedere keer een boek dat ik heb gelezen. Deze keer een uit de oude doos: ‘Uitgenodigd’ van Simone de Beauvoir. Ik las dit boek voor het eerst toen ik 19 was, dus het was een herlezing. Behalve dat ik me af en toe wat ergerde aan de hoofdper-soon, werd ik gegrepen door de mooie bespiegelingen. Wat een prachtige overdenkingen en dat tegen het Parijse decor. Zal ik op mijn 19e hier eigenlijk wel iets van hebben begrepen, vroeg ik me af? Ook werd ik verrast door de plot, die was ik totaal vergeten. En eerlijk gezegd, die plot deed me goed, dus het boek greep me deze keer opnieuw.
Ik wens je een heel fijne vakantie!
Alice