Je zou corona bijna vergeten na deze woelige weken. Weken waarin ook ons deel van de wereld in brand staat en de Koude Oorlog nooit lijkt te zijn weggeweest.
Er zijn nog steeds veel besmettingen, maar we worden er wel minder ziek van. De besmettingen hebben wel effect op het onderwijs. Over corona en het mentale welbevinden van leerlingen woonde ik (namens de VO-raad) een webinar van Steven Pont bij. Ik hoor de laatste maanden vaak op onze locaties dat leerlingen zich anders gedragen. Zij kunnen soms moeilijk tot werken komen en zij vertonen af en toe ook wat vreemd en ander gedrag. Soms leidt dat zelfs tot depressie. In het webinar werd gesproken over het feit dat veel leerlingen nu last hebben van mentale problemen. De oorzaak daarvan ligt vaak bij stress, ontstaan tijdens de coronatijd. Het probleem is ook dat de omgeving daar weer op reageert. Het kan zo zijn, dat een leerling dan pas echt problemen krijgt (en zich dan nog problematischer gedraagt).
Hoe je omgaat met problemen heet ‘coping’. Maar als je niet voldoende tijd of ruimte krijgt om je problemen te verwerken in je hoofd, kun je je emotioneel anders gaan gedragen. Dat zie je soms ook bij leerlingen, in bijvoorbeeld negatief gedrag of het opzetten van een grote mond. Ook kunnen leerlingen terugvallen in gedrag dat niet meer bij hun leeftijd hoort. Pont noemde het voorbeeld van leerlingen die bananen op de ramen smeerden, niet echt iets wat je nog verwacht bij middelbare scholieren. Ook de vorming van een klas loopt heel anders- die verhalen hoor ik veel. Minder samenhang, meer onrust.
Steven Pont noemt de pedagogiek als oplossing. Als er een pedagogische relatie is, een veilige relatie op school, dan is er weer ruimte voor didactiek. Makkelijk is dat uiteraard niet, we hebben allemaal moeite om weer op te starten. We voelen de druk van onderwijsresultaten. Als tip werd gegeven om hier gewoon over te praten: ‘Wat heeft de coronatijd betekend voor jou? Wat heb je nodig om weer verder te kunnen?’ De rol van de mentor is daarbij heel belangrijk. Maar er werd gewaarschuwd: overdrijf niet, aandacht geven is goed, maar het schoolwerk gaat ook door. En laten we ook vertrouwen op de veerkracht van vele jongeren.
Ondanks de rare tijd, zijn toch veel leerlingen positief. Deze week had ik een pizzasessie met onze leerlingraad. In het gesprek met deze leerlingen hoorde ik dat er veel aandacht is voor de leerling en dat ze met veel plezier naar school gaan.
En dan natuurlijk ook het boek! Het is de week van de Internationale Vrouwendag. Ik had daarover willen schrijven, ook omdat ik in de vakantie een boekje van Merel van Vroonhoven had gelezen. Ze schrijft daarin over haar stap van bestuurder naar leerkracht in het speciaal basisonderwijs. Maar de afgelopen twee weken maken dat mijn hoofd naar heel andere dingen staat. In mijn vorige blog noemde ik al de spanningen in Oekraïne. Die situatie is nu helemaal uit de hand gelopen. We zijn getuige van een horrorscenario in dat land en we vrezen voor escalatie. Ik merk dat het ons allemaal bezighoudt. Daarom ging ik op zoek naar iets Russisch: laten we niet vergeten dat de Russische bevolking hier niet veel aan kan doen, er is een slechte president. Echter, met zoveel nieuws kon ik me niet zetten tot één van de prachtige Russische romans. Daarom pakte ik een verhalenboek van Pieter Waterdrinker: “Een dame in Kislovodsk. Ik heb het nog niet uit. Zo mooi als ‘Tjaikovskistraat 40’, het boek waarmee hij doorbrak, vind ik het niet. Toch genoot ik van sommige verhalen en kwam ik soms niet meer bij van het lachen. In één van de scenes drinken de personages goedkope Moldavische vruchtenlikeur en krijgen ze blauwe gezichten. In een ander verhaal wordt de schrijver (vele jaren geleden al) gepolst of hij geschikt is voor de KGB (hij mislukt jammerlijk). De schrijver schetst hier overigens al speeches waarin partijbonzen spreken over het verlies van de vele landen uit de Sovjet sfeer. Toen al…..
Mooi zijn de vele acties voor Oekraïne die ik de afgelopen tijd voorbij zag komen. Een open podium met inzameling, lessen over Oekraïne, vlaggen. we zijn een fijne en betrokken school met warme mensen.
Alice