Vincent blogt april 2022

Mijn zelfvertrouwen kreeg vorige week een deuk. Heb ik een beeld van mezelf als een fit en gezond persoon, vergeet het maar! Corona sloeg genadeloos toe. Ken je dat: heb je jezelf net weer allerlei sportieve doelen voorgenomen, gebeurt er iets wat je knock -out slaat. Ik was er best beroerd van en ben ook nog niet hersteld: ik hang ’s avonds als een zoutzak op de bank. De besmetting viel gelijk met de Vincent van Gogh dag. En dat voelde dubbel vervelend. Ik voelde me schuldig: er is zo hard gewerkt door veel mensen om deze dag tot een succes te maken en dan laat ik al die collega’s in de steek. Gelukkig kon ik via het scherm toch veel volgen.  En zelfs via het scherm kreeg ik mee wat een mooie dag het was. Wat een geweldige inleidingen, wat een mooie workshops.  Met als toetje het optreden van de leerlingen. Ik heb gehoord dat veel collega’s het ook heel prettig vonden elkaar weer te ontmoeten en dat ze de workshop konden kiezen die ze leuk vonden.

Deze week had ik ook een paar activiteiten rond onze opleidingsschool Noordermarke. Zoals je weet hebben we samen een opleidingsschool opgericht: Noordermarke. Vanuit een gemeenschappelijke visie leiden we met verschillende VO- scholen en onder andere Windesheim startende leraren op en zorgen we voor een goede landing. Ja, ook inductie hoort daarbij. Het is een ontwikkeling waar ik heel erg fan van ben. Het gaat dus veel verder dan stageplaatsen bieden: we zijn mede verantwoordelijk voor de opleiding van de leraren en vullen het onderwijscurriculum samen in. Onze schoolopleiders en werkplekbegeleiders werken hier hard aan volgens de nieuwe visie. Ze hebben ook scholing hiervoor gevolgd. Wil je er meer van weten, dan is dat heel erg welkom, neem dan bijvoorbeeld een kijkje op de website www.noordermarke.nl . Ik vind het ook spannend, want we zijn een opleidingsschool in oprichting. Dat houdt in dat volgend jaar wordt beoordeeld of we ook voldoen aan deze eisen. Je eigen opleider in de school kan je hierover ook meer vertellen.

Ik hoef niemand natuurlijk uit te leggen hoe belangrijk het boeien en binden van startende leraren is, als ik kijk naar het lerarentekort.  Volgende week is het ‘de week van het sámen opleiden’, van Saskia Nauta, onze opleidingscoördinator, hoor je daarover later meer.

Zoals elke keer noem ik een boek, om het lezen te stimuleren. Ik heb een schitterend boek gelezen: ‘Crossroads’ van Jonathan Franzen. De titel alleen al is dubbelzinnig blijkt al lezende. Het is een roman over een gezin met eigenzinnige persoonlijkheden. Elke persoon staat op een kruispunt in zijn leven- en komt dan een gezinslid tegen met een eigen plan. Wat me vooral trof waren de prachtig uitgewerkte karakters. Het maakte dat ik steeds door wilde lezen om te weten hoe het zich verder ontwikkelde- voor mij dus een echte page-turner (ja dat is Engels, maar ik las hem ook in die taal en dan mag dat). Sommige delen vond ik wel wat Amerikaans, maar neem dat gerust met een korrel zout en lees dat boek. Het biedt prachtige inkijkjes in het denken van jonge en minder jonge mensen en dilemma’s waarvoor je kunt staan.

Alice