Vincent blogt februari /maart 2023
Het is bijna voorjaarsvakantie en dat is de periode waarin alles nog moet. De druk om leerlingen voor te bereiden op het eindexamen en op de verplichte onderdelen uit de PTA’s. Uitwisselingen zijn een welkome afwisseling, maar zorgen ook weer voor verstoring van de dagelijkse routine. Vermoeidheid wordt zichtbaar bij collega’s en leerlingen, zo tegen het einde van de winter. Dit is een periode waarin vele onderzoeken achter de schermen doorgaan: het opstellen van de jaarrekening, een themaonderzoek van de inspectie, de voorbereiding formatiebegroting, inventarisaties, etc. etc.
Gelukkig lijkt het onderwijs goed door te draaien deze winter, ook al hebben we last van een griepgolf(je). Ik bewonderde dat weer tijdens een dagje meelopen in Beilen. Wat krijg je toch energie van een dag onderwijs volgen op een locatie! Zien hoe leerlingen leren, samenwerken aan opdrachten en hoe ze zich uitleven tijdens de sportles. Er wordt spontaan een goede doelenactie opgezet vanwege de ramp in Turkije en Syrië. Hier doe je het werk uiteindelijk voor, dat zal elke collega herkennen. Bij mezelf merk ik enige onrust rond de vakantie. Direct na de voorjaarsvakantie vertrek ik een week op studiereis naar Marokko. In een groepje voeren we onderzoek uit onder de lokale Berberbevolking. Het moet een onderzoek zijn waar de bevolking ook iets mee kan en het wordt uitgevoerd volgens een bepaalde methodiek. Uiteraard een gave kans, maar tegelijkertijd zorgt mijn afwezigheid van ruim een week midden in het schooljaar bij mij voor een gejaagd gevoel: er moeten nog zoveel zaken afgehandeld worden!
Zinvol vond ik de jaarlijkse beleidstweedaagse. Het woord klinkt heel suf, maar in de praktijk kom ik er altijd geïnspireerd vandaan. “Teams” waren het centrale onderwerp deze keer. Met alle leidinggevenden en een aantal stafmedewerkers verkenden we met Ben van der Hilst (https://hetlerenorganiseren.nl/dit-is-ben/), wat het betekent om je school rond leerlingen te organiseren. Wat de waarde is van kleine teams op scholen. Ook hadden we een workshop waarin onze samenwerking centraal stond: hoe zien wij Vincent van Gogh? Wat zien we als uitdagingen voor de scholengemeenschap? Er kwam een veelkleurig en positief beeld uit, dat kan ik hier wel verklappen. Daarnaast stonden we stil bij de locatieplannen: wat is er begin dit jaar afgesproken en hoe staan we er nu voor? We houden dit soort dagen zonder externe begeleider, en ook dat zegt iets over de samenwerking!
Elk blog bespreek ik een boek, zoals je weet. Vanwege Internationale Vrouwendag op 8 maart koos ik een klassieker: “De Mandarijnen”, van Simone de Beauvoir (dit boek is in 1954 verschenen, mijn herdruk is uit 1987). Als studente was ik er eens in begonnen en halverwege ben ik gestrand. Het leven van oudere, getrouwde mensen stond wel heel ver van me af, vond ik toen. Wat las ik het boek nu anders. De roman speelt zich af in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog en de jaren erna. Mensen zijn beschadigd na de oorlog, hebben dierbaren verloren. Amerika en de Sovjet Unie ontwikkelen en profileren zich steeds sterker- voor wie moet je kiezen? De eerste verschrikkingen van het Sovjet regime komen naar buiten, maar klopten die ook? Het na-oorlogse Europa zit ingeklemd tussen de grootmachten. Wat leefden mensen met een sterke oorlogsdreiging. In deze tijd, waarin de dreiging tot een nieuw wereldwijd conflict groter lijkt dan ooit, blijkt deze oude roman weer heel actueel. Het thema van de vrouwendag dit jaar is “onbeperkt leefbaar”. Dat vind ik goed van toepassing in relatie tot dit boek. Wel moet ik zeggen dat de rollen van vrouwen en mannen in het boek belegen aan doen. Ook ouderwets zijn diverse benamingen voor bevolkingsgroepen in het boek. Ik had diverse “Roald Dahl” momentjes.
Wat vind jij eigenlijk van het herschrijven van de boeken van Roald Dahl?
Beste collega’s, ik zie dagelijks hoe hard er wordt gewerkt om de leerlingen te laten groeien en ontwikkelen. Chapeau. Ik wens je een onbezorgde en uitgeruste voorjaarsvakantie toe.
Alice
