Drie belangen die auteurs kunnen hebben om een onbetrouwbare bron te schrijven:
Voorbeeld 1:
Voor een PWS over de risico's van online beleggen is het niet verstandig om een website van een beleggingsapp te doorzoeken naar informatie. Het bedrijf zal waarschijnlijk de risico's zo klein mogelijk willen laten lijken, om zoveel mogelijk klanten binnen te harken. In dat geval kun je misschien een (online) krant kunnen raadplegen, bij de economie bijlage zitten vaak experts die door de krant betaald krijgen om vakkundig informatie te geven. Hun motivatie is dus betrouwbare informatie geven en hun artikelen kun je dus wel gebruiken.
Voorbeeld 2:
Een actiegroep tegen klimaatverandering zal misschien de schade van aan het milieu overdrijven om mensen nog meer aan te sporen bewuster te leven. Een politieke partij die stemmers uit het bedrijfsleven wil, zal de schade aan het milieu door bedrijven misschien afdoen als kleinigheid.
Voorbeeld 3:
Een soldaat zal misschien niet vrijuit praten over oorlogsmisdaden in zijn eigen leger. Hij moet nog thuiskomen bij zijn vrouw en kinderen en hij wil natuurlijk niet als misdadiger gezien worden. Andersom kan het ook: online zijn er talloze 'experts' die om aandacht te krijgen allerlei onzin uitkramen. Kijk dan altijd hoe ze aan de titel 'expert' zijn gekomen: noemen zij zichzelf zo of noemen andere, betrouwbare bronnen hen zo?